Σωκράτης Μάλαμας- Τα ξωτικά

Σε ποια σκιά τα μάτια σου θολώνουν
μικρό πουλί σ’ αγάπησα πολύ
τα βήματα στα κύματα βουλιάζουν
να `σουν εδώ να σε βρει η ανατολή

μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σαν φωτιά
να `χουν να λεν πως δε σε γνώρισα ποτέ
όνειρο είναι η ιστορία μας καρδιά μου
τα ξωτικά γυρνούν τις νύχτες συντροφιά μου.

Δωσ’ μου το φως κι ας κάνω πως δεν είδα
δώσ’ μου νερό να σβήσω τα βαριά
ό, τι έχει μείνει μέχρι εδώ απ’ το κερί μου
είναι τα μάτια σου που καίνε σαν φωτιά

μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σαν φωτιά
να `χουν να λεν πως δε σε γνώρισα ποτέ
όνειρο είναι η ιστορία μας καρδιά μου
τα ξωτικά γυρνούν τις νύχτες συντροφιά μου.